Το τέλος της πολυμερούς διπλωματίας;

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής

4 Νοεμβρίου 2007

Γράφει από την Γενεύη ο Λεόν Σαλτιέλ


Με το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργήθηκε ένα σύστημα πολυμερούς διπλωματίας που είχε σα σκοπό να μην επιτρέψει τα λάθη του παρελθόντος να επαναληφθούν
και να μην αιματοκυλήσει ξανά ο πλανήτης. Ο κύριος οργανισμός επιφορτισμένος με αυτό το καθήκον ήταν ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), περιστοιχισμένος από έναν αριθμό άλλων εξειδικευμένων διεθνών οργανώσεων. Το σύστημα αυτό έχει περάσει από πολλά ανεβοκατεβάσματα αλλά παραμένει ως και τις μέρες μας ο εγγυητής της διεθνούς ασφάλειας και ευημερίας.

Ένα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ο ΟΗΕ είναι ότι σε αυτόν δραστηριοποιούνται καθημερινά διπλωμάτες όλων των χωρών του κόσμου, ανταλλάσοντας απόψεις και ιδέες πάνω στις παγκόσμιες εξελίξεις και τα σημαντικά θέματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Θα έλεγε κάποιος ότι ο ΟΗΕ είναι ένα «διεθνές καφενείο», όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και έχουν λόγο.

Δυστυχώς όμως στις μέρες μας το σύστημα αυτό της πολυμερούς διπλωματίας αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις. Είναι γνωστές οι προσπάθειες νέων κρατών να αποκτήσουν την ιδιότητα του μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας (όπως η Βραζιλία, η Ιαπωνία, η Ινδία, η Γερμανία, η Αίγυπτος, η Νότιος Αφρική κ.ά.), με ή χωρίς το δικαίωμα βέτο και με διαφορετικές φόρμουλες συμμετοχής. Αυτές οι κινήσεις προκαλούν αντιδράσεις όχι μόνο από τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα) αλλά και από γειτονικές χώρες που επιθυμούν και αυτές μια τέτοια θέση. Για παράδειγμα, η Αργεντινή αντιδρά στην υποψηφιότητα της Βραζιλίας, η Ιταλία στην Γερμανία, το Πακιστάν στην Ινδία, η Νιγηρία στην Ν. Αφρική κ.ο.κ.

Άλλη μια αρένα αντιπαλότητας είναι η Γενική Συνέλευση, το όργανο του ΟΗΕ στο οποίο εκπροσωπούνται όλα τα κράτη μέλη με μία ψήφο το καθένα. Εκεί φαίνεται να υπάρχουν αγεφύρωτες διαφωνίες ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και υποανάπτυκτες χώρες, διαφωνίες που επεκτείνονται σε όλη τη θεματολογία.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, ενός οργανισμού μόλις ενός έτους και κάτι μηνών, που υπάγεται στη Γενική Συνέλευση. Στο Συμβούλιο παρατηρούνται μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ Δύσης και Τρίτου Κόσμου σε θέματα όπως ο ρατσισμός, η οικονομική ανάπτυξη και η μετανάστευση. Πριν από μερικές εβδομάδες, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συγκάλεσε έκτακτη σύνοδο, ύστερα από πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να εξετάσει τα τεκτενόμενα την Βιρμανία. Όπως θα θυμάστε, στρατιωτικές δυνάμεις της χούντας που διοικεί τη χώρα κατέστειλαν βίαια τις ειρηνικές διαδηλώσεις στις οποίες ηγούνταν βουδιστές μοναχοί. Οι δικτάτορες της Βιρμανίας βρήκαν υποστηρικτές σε χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα και η Ρωσία και έτσι το τελικό ψήφισμα αντί να «καταδικάζει» τις βιαιότητες όπως αρχικά ήθελε η ΕΕ, απλά «εκφράζει τη θλίψη του». Το ίδιο Συμβούλιο, αλλά και ολόκληρος ο ΟΗΕ, ακόμη δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν τη γενοκτονία που συντελείται στο Νταρφούρ του Σουδάν, παρόλες τις διακηρύξεις και τις σχετικές αποφάσεις.

Τόσο το Σουδάν όσο και η Βιρμανία, όπως και άλλες χώρες, τυγχάνουν στήριξης από ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία, οι οποίες αναζητούν σφαίρες επιρροής, αγορές και πρώτες ύλες. Όταν χώρες της Δύσης αποφασίζουν να απομονώσουν μια χώρα και να επιβάλλουν κυρώσεις, μια σειρά άλλων κρατών προσφέρονται ως προστάτες, έχοντας βέβαια στο μυαλό τους το δικό τους συμφέρον. Ανταγωνίζονται έτσι τη Δύση και αυτοί οι ανταγωνισμοί ξετυλίγονται καθημερινά στους διαδρόμους του ΟΗΕ.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ο ΟΗΕ ιδρύθηκε το 1945 είχε μόλις 51 κράτη-μέλη, τα όποια έχουν φτάσει σήμερα τα 192, κυρίως εξαιτίας του τέλους της αποικιοκρατίας. Έτσι, στη Γενική Συνέλευση την πλειοψηφία έχουν οι χώρες της Αφρικής και της Ασίας, οι οποίες μαζί με τους συμμάχους τους μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους υπολοίπους.

Αλλά και χώρες της Δύσης δε βοηθούν καθόλου στην αποτελεσματικότητα του ΟΗΕ. Οι ΗΠΑ ακολουθούν τελευταία μια μονομερής πολιτική, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Ιράκ, και δείχνουν μειωμένη σημασία σε θεσμούς όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση συχνά δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις σε σημαντικά ζητήματα λόγω διαφωνιών μεταξύ των μελών της. Έτσι, οι χώρες της Δύσης εμφανίζονται αδύναμες και δεν μπορούν να δώσουν κατευθύνεις ή να λάβουν δεσμεύσεις για διεθνή θέματα.

Αυτό το κενό στη διεθνή κοινότητα έρχεται να λύσει η αυξημένη δραστηριοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και των μη-κυβερνητικών οργανισμών (ΜΚΟ). Ιδρύματα σαν αυτά του Προέδρου Κλίντον και του Μπιλ Γκέιτς εκτελούν προγράμματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη και έχουν προϋπολογισμούς για ανθρωπιστική βοήθεια αντίστοιχους με αυτούς των ανεπτυγμένων κρατών. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός φέρνει κάθε χρόνο μαζί τους ηγέτες της πολιτικής, της οικονομίας αλλά και του πνεύματος και της τέχνης, σε μια προσπάθεια να τεθούν οι προτεραιότητες για τον πλανήτη. Διεθνείς ΜΚΟ όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκτελούν υψίστης σημασίας έργο σε ξεχασμένες γωνιές του πλανήτη και όχι μόνο. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αναδεικνύουν θέματα διεθνούς ενδιαφέροντος και φιλοξενούν τακτικά ειδικούς για συζητήσεις. Πρώην αρχηγοί κρατών, νομπελίστες και άλλες προσωπικότητες αναλαμβάνουν σημαντικές πρωτοβουλίες στη διεθνή σκηνή.

Αυτή η αδυναμία των κρατών και των κρατικών σχηματισμών να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις προκλήσεις και τα προβλήματα της εποχής μας φαίνεται να καλύπτεται από επιτυχημένες κινήσεις του μη-κυβερνητικού τομέα. Το διεθνές σύστημα έτσι γίνεται πιο δημοκρατικό, όπου η συμμετοχή και η δράση του καθενός μας αποκτά μεγαλύτερη αξία. Φορείς ιδιωτών πράττουν σημαντικό έργο διεθνώς, όσο τα κράτη προσπαθούν να προστατεύσουν την επιρροή και την ισχύ τους.



Links

Ίδρυμα Κλίντον
http://www.clintonfoundation.org/

Ίδρυμα Γκέιτς
http://www.gatesfoundation.org/

Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
http://www.weforum.org/

Greek Sustainability?

Survey shows Greek lifestyle is increasingly unhealthy

(Athens News Agency, October 19, 2007)

Modern Greeks have adopted a lifestyle significantly less healthy than that of previous decades according to the findings of a survey released on Thursday, sending their life expectancy plummeting from the 2nd highest in European Union in 1991 to just 11th place in 2004.
According to its results, present-day Greeks are "committing a slow suicide" on a daily basis by eating too much, smoking incessantly, spending too much time in front of the television and completely ignoring the need to exercise or undergo regular medical exams.
The results of the survey were announced by professor of social medicine Ioannis Tountas and were based on an analysis of a number of European and Greek studies on lifestyle and habits.
They indicated that Greece currently holds one of the highest positions worldwide for rates of smoking, since 49.9 percent of men and 30.8 percent of women are smokers and the numbers are tending to increase.
About 60 percent of the population is overweight, with Greeks ranking as the most overweight and obese nationality in Europe after the British.
They also tend not to exercise, with one third of men and about half of women saying they do not do any exercise.
Most worrying is the evidence that Greeks have to a great extent abandoned their previously healthy Mediterranean diet, with current dietary trends diverging as much as 50 percent from the Med diet model, while they do not take precautionary action against disease, with 35 of Greek adults suffering from some chronic ailment.
Studies carried out by Tountas showed that the lower socioeconomic classes tended to have more health problems, with a rate of 36.9 percent, compared to the higher classes (30.4 percent).
The inverse relation between income and health also held true across regions, since areas with a low per capita GDP like Eastern Macedonia and Thrace tended to have a higher mortality index and a higher rate of cardiovascular disease.

-------------------------------------

(Απόσπασμα από email που έλαβα...)

Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.

Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς.

Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς.

Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;

Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει.

Free Burma!

What This Council Can Do For the People of Burma
Speech before UN Human Rights Council 5th Special Session
2 October 2007
_______________

Thank you, Mr. President.

We gather here today to discuss the emergency situation in Burma. The military regime cloaks its acts — and its shame — behind an iron curtain, and so we have no exact numbers of what has gone on in the past week. But all of the smuggled reports confirm one thing: a great many have been arrested, a great many have been killed. We know that we are dealing with crimes against innocent civilians on a massive scale.

But what can this Human Rights Council do? This body has no power to send boots on the ground. It has no physical power whatsoever. One is reminded of the famous story told about Joseph Stalin. On being warned that persecution of Catholics would anger the Pope, the Soviet dictator reportedly replied: “The Pope? And how many divisions does he have?”

The brutal junta that rules Rangoon may well be looking at our emergency session and thinking the same thoughts.

Mr. President, they would be wrong.

History teaches us that a moral voice can move mountains. We learned this from Mahatma Gandhi, whose birthday today is celebrated by the first UN International Day of Non-Violence. We learned this from Reverend Martin Luther King Junior, from Nelson Mandela, and indeed from Pope John Paul II, whose moral voice — armed only with truth and with principle — ultimately defeated the evils of Soviet totalitarianism.

Mr. President, we cannot send troops. But we can send a message.

And so today let us send a message to our brothers and sisters in Burma, who are suffering under the weight of oppression. Let us send a message, loud and clear, that we stand in awe of their heroic and peaceful challenge to the tyranny, brutality, and terror of their government. We stand in awe of the heroic Buddhist monks. We stand in awe of the heroic Aung San Su Kyi. We will never be silent until their shackles are broken, until they are free.

Let us send a message, also, to their wicked oppressors: When you trample the Universal Declaration of Human Rights, persecute the innocent, and murder your own people, the world will never forget your crimes. Let us send a message and a warning: Justice will come.

We have no boots, we have no weapons, we have no divisions. But faith in justice, in freedom, and in human dignity is stronger than any steel. Let this council do its part by adopting a firm resolution that will affirm this faith for the people of Burma.

Thank you, Mr. President.

Corruption alla Greca

Οι προτάσεις της "Διεθνούς Διαφάνειας"
10/09/2007

Το 70% υποστηρίζει ότι στη χώρα μας υπάρχει έντονο πρόβλημα διαφθοράς

Η ολοκλήρωση δασολογίου-κτηματολογίου, η δημιουργία υπηρεσίας κατεδαφίσεων αυθαιρέτων και η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στον τομέα των κρατικών προμηθειών, μεταξύ των προτάσεων της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας, για την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Όπως είπε ο πρόεδρος της Κώστας Μπακούρης, η μη κυβερνητική οργάνωση προτείνει θεσμικές ρυθμίσεις και ζητά από τα κόμματα την γραπτή δέσμευση για την τήρηση τους.

Σύμφωνα με στοιχεία από το βαρόμετερο της διεθνούς διαφάνειας για το 2006, που παρουσίασε ο επίτιμος πρόεδρος της, Πίτερ Αιγκεν, το 17% των Ελλήνων έχουν παραδεχτεί ότι έχουν δωροδοκήσει.

Επίσης το 70% υποστηρίζει ότι στη χώρα μας υπάρχει έντονο πρόβλημα διαφθοράς, ποσοστά αντίστοιχα με αυτά σε Βολιβία, Καμερούν και Κορέα.

Πωλούνται Οικόπεδα

Κάντε τη Θεσσαλονίκη ασύρματη!

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής

9 Σεπτεμβρίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ


Πολλοί φίλοι τις τελευταίες ημέρες με ζητούν να τους συμβουλεύσω τι να ψηφίσουν στις εκλογές. Η ερώτησή τους αυτή αναδεικνύει μια απογοήτευση που νιώθει σήμερα ο πολίτης από το δημόσιο διάλογο και την έλλειψη κάποιου οράματος για το μέλλον του τόπου. Οι πολιτικές συζητήσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ασχολήθηκαν με τις φωτιές, τα ομόλογα, τον Άρειο Πάγο και άλλα τέτοια θέμα που όμως λίγο επηρεάζουν την καθημερινότητα, την απασχόληση και την ποιότητα ζωής.

Ακόμη λιγότερο αναδεικνύονται τα προβλήματα και οι προοπτικές της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των τηλεοπτικών πάνελ, οι υποψήφιοι βουλευτές Θεσσαλονίκης ασχολήθηκαν περισσότερο με τα θέματα κεντρικής πολιτικής, παρά με το να συνεισφέρουν συγκεκριμένες λύσεις και προβληματισμούς για τα ζητήματα της πόλης.

Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να καταθέσω μια ιδέα για τη Θεσσαλονίκη, μια πρωτότυπη πρόταση η οποία μπορεί να προκαλέσει μια σειρά δημιουργικών και οικονομικών αλλαγών, βγάζοντας την πόλη από τη σημερινή της στασιμότητα. Θα ήθελα ο κάθε Θεσσαλονικιός να αποκτήσει δωρεάν και υψηλής ταχύτητας ασύρματη σύνδεση στο ίντερνετ. Από μια μεγάλη κεντρική κεραία στην κορυφή του Λευκού Πύργου να μπει το ίντερνετ σε κάθε σπίτι της πόλης!

Η Ελλάδα έχει το δυσάρεστο προνόμιο να έχει το μικρότερο ποσοστό χρηστών του ίντερνετ ανάμεσα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα τρία τέταρτα των Ελλήνων (73%) να μην έχουν ποτέ χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο στη ζωή τους. Και αυτό σε μια εποχή που το ίντερνετ και οι τεχνολογίες της πληροφορίας αποτελούν σημαντικό μοχλό ανάπτυξης των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τέλη της δεκαετίας του 90, το 1/3 της ανάπτυξης των ΗΠΑ προερχόταν από το ίντερνετ.

Το διαδύκτιο φέρνει μαζί του πολλά θετικά στοιχεία: βάζει μια σύγχρονη βιβλιοθήκη σε κάθε σπίτι, επιτρέπει στο καθένα να έχει άμεση και έγκυρη πληροφόρηση, τονώνει την επιχειρηματικότητα, δίνει ερεθίσματα και κίνητρα για την απασχόληση των νέων, προσελκύει επενδύσεις και τουρισμό, βοηθά την έρευνα και την καινοτομία, ενισχύει την γλωσσομάθεια και γενικά αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για κάθε Έλληνα ανεξαρτήτου ηλικίας, εκπαίδευσης ή επαγγέλματος. Ενισχύει επίσης το ενδιαφέρον των νέων για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και παρόμοιες τεχνολογίες αιχμής.

Οι συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης θα είναι άμεσες και πολύπλευρες: οι χαμηλές κοινωνικά τάξεις θα έχουν ένα ισχυρό εργαλείο στη διάθεσή τους για επιχειρηματικότητα και μόρφωση, ενώ θα αυξηθεί παράλληλα η καινοτομία των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων που θα ξεκινήσουν νέες ή θα επεκτείνουν τις υπάρχουσες επαγγελματικές δραστηριότητές τους. Νέοι και φοιτητές θα φέρουν μια τεράστια βιβλιοθήκη στο σπίτι τους ενώ νέες χρήσεις και εφαρμογές θα ξεπηδάνε κάθε μέρα. Η Θεσσαλονίκη θα γίνει η πρώτη Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη που θα θέτει σταθερά θεμέλια για μια ισχυρή οικονομική ανάπτυξη τις επόμενες δεκαετίες.
Είναι ακριβώς τέτοια δραστικά μέτρα που έχει ανάγκη η Θεσσαλονίκη. Με δωρεάν ασύρματη σύνδεση στο ίντερνετ μπορεί να υπερπηδήσει τα εμπόδια του παρελθόντος και να αποκτήσει μια νέα προοπτική για το μέλλον.

Swiss political ads

Το δίλημμα για την πόλη

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής
2 Σεπτεμβρίου 2007
του Λεόν Σαλτιέλ

Οι βουλευτικές έδρες των πολιτικών αρχηγών
Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να αναδειχθούν και να δοκιμαστούν στον πολιτικό στίβο, θετόντας στο προσκήνιο τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης

Στο Κοινοβούλιο που διαλύθηκε στις 18 Αυγούστου, ύστερα από την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, η Θεσσαλονίκη είχε το προνόμιο να απαριθμεί ανάμεσα στους 16 βουλευτές της δύο αρχηγούς πολιτικών κομμάτων, τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου. Και οι δύο αρχηγοί με την κίνησή τους αυτή ήθελαν να δείξουν τη σημασία που δίνουν στην περιφέρεια και δη στη Θεσσαλονίκη. Το κατάφεραν όμως;

Η Θεσσαλονίκη από καιρό τώρα αισθάνεται παραμελημένη και μακριά από την προσοχή του κέντρου των αποφάσεων. Μπορεί αυτή η αίσθηση να στηρίζεται λιγότερο ή περισσότερο στην αλήθεια αλλά γεγονός είναι ότι υπάρχει. Ο κόσμος νιώθει ότι η ποιότητα ζωής του μειώνεται, ότι θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν και ότι η οικονομική του κατάσταση χειροτερεύει. Αισθάνεται απογοητευμένος και χωρίς προοπτική για το μέλλον. Έτσι ελπίζει ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του στο Εθνικό Κοινοβούλιο θα θέσουν τα θέματα αυτά σε δημόσιο διάλογο και θα προσφέρουν λύσεις.

Αυτή όμως η κίνηση είχε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που οι δύο πολιτικοί αρχηγοί επιθυμούσαν. Με βαρύ το φόρτο εργασίας και επιφορτισμένοι με μεγάλες ευθύνες σε Ελλάδα και εξωτερικό, το τελευταίο πράγμα που τους απομένει είναι να ασκούν τα καθήκοντα του βουλευτή Θεσσαλονίκης, συνομιλώντας με τους πολίτες της περιφέρειάς τους και ασχολούμενοι με τα καθημερινά τους προβλήματα. Με τον τρόπο αυτό, οι Θεσσαλονικείς χάνουν δύο επιπλέον φωνές που θα μπορούσαν να θέσουν στο προσκήνιο τα προβλήματα της πόλης και να εκφράσουν τις ανησυχίες και τα αιτήματα των πολιτών.

Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται αυτές τις δύο έδρες για να ακουστούν δύο νέες φωνές, δύο νέοι πολιτικοί οι οποίοι, μαζί με τους υπόλοιπους βουλευτές της Α’ Θεσσαλονίκης, θα εκπροσωπήσουν και θα εκφράσουν τους πολίτες της πόλης. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε καινούργιους ανθρώπους να αναδειχθούν και να δοκιμαστούν στον πολιτικό στίβο, δυνατότητα που ακριβώς χάνεται όταν οι έδρες αυτές καταλαμβάνονται από δύο επιφανείς μεν πολιτικούς, με λίγο όμως ελεύθερο χρόνο στα χέρια τους, όπως ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου.

Αν θέλουν οι πολιτικοί αρχηγοί να δείξουν το ενδιαφέρον τους για τη Θεσσαλονίκη, μπορούν να επιλέξουν να είναι υποψήφιοι βουλευτές στην πόλη αλλά να επιλέξουν να εκλεγούν στην δεύτερη έδρα όπου έχουν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι. Αυτή θα μπορούσε να είναι η Β’ Αθηνών, η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας με 42 έδρες, ή το ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Έτσι, θα εξυπηρετούσαν καλύτερα το συμφέρον της πόλης και των πολιτών της και θα επέτρεπαν σε νέες δυναμικές φωνές να εμφανιστούν στη θέση τους, που τόσο έχει ανάγκη η πόλη.

Dilbert at the UN

Greece, in need of a unifying and compelling vision

Financial Times, Friday, July 13, 2007

Keep on Blogging!

'Ελληνες στρατιώτες στην παρέλαση της 14ης Ιουλίου στο Παρίσι

Κίνητρα για Έλληνες στον ΟΗΕ!

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής

15 Ιουλίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ

Ερωτηματικά προκαλεί η αδιαφορία που δείχνουν οι κυβερνόντες στη χώρα μας για την προώθηση και ανάδειξη νέων Ελλήνων για τη στελέχωση του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών. Χαρακτηριστικό είναι ότι η χώρα μας είναι η μοναδική από τις 15 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν την τελευταία διεύρυνση που δεν συμμετέχει σε προγράμματα που προωθούν την απασχόληση Ελλήνων σε διεθνείς οργανισμούς. Και αυτό όταν η Ελλάδα υποεκπροσωπείται σε πολλές από τις διάφορες υπηρεσίες του ΟΗΕ. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να εργάζεται στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όταν τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν λάβει μεγάλη προτεραιότητα στις πολιτικές πολλών κρατών και οργανισμών.

Τα οφέλη για μια χώρα που έχει υπηκόους της σε υψηλές θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς είναι πολλαπλά. Εκτός από το εθνικό κύρος που παρέχει μια τέτοια θέση, μια σειρά άλλων θετικών στοιχείων έρχονται να προστεθούν. Η προνομιακή πρόσβαση σε ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά είναι κάτι που ενδιαφέρει όλες τις χώρες του κόσμου. Άλλωστε αυτοί οι διεθνείς γραφειοκράτες μοιράζονται παρόμοιες ευαισθησίες και αντιλήψεις με τις χώρες καταγωγής τους. Παράλληλα, προβάλλεται ο εθνικός πολιτισμός, η κληρονομιά και η γλώσσα, και η χώρα μπορεί να ωφεληθεί ποικιλοτρόπως από άτομα με πολύτιμη εμπειρία και διεθνείς διασυνδέσεις. Δε λείπουν τα παραδείγματα πρώην υψηλόβαθμων στελεχών διεθνών οργανισμών που κατέλαβαν μεγάλες θέσεις στις κυβερνήσεις των χωρών καταγωγής τους.

Από τη χώρα μας απουσιάζει μια στρατηγική για ανέλκυση Ελλήνων σε διεθνείς οργανισμούς, όταν όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι μας (ΕΕ των 15) έχουν σχετικά προγράμματα. Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι το πρόγραμμα Νέων Επαγγελματιών (Junior Professonal Officers Program). Το πρόγραμμα αυτό επιτρέπει σε νέους των συμμετεχόντων κρατών να εργαστούν ως προσωπικό του ΟΗΕ, αλλά με χρηματοδότηση της χώρας τους. Έτσι, νέοι αποκτούν πολύτιμη εμπειρία και γνώσεις, ενώ παράλληλα η χώρα στηρίζει τον ΟΗΕ με δωρεάν εργασία φιλόδοξων και ικανών ατόμων. Πολλοί από αυτούς μετά τη λήξη του προγράμματος παραμένουν εργαζόμενοι στον ΟΗΕ ή σε άλλους σχετικούς τομείς.

Ένας άλλος τρόπος που Έλληνες μπορούν να εισέρθουν σε διεθνείς οργανισμούς είναι μέσω των προγραμμάτων πρακτικής άσκησης. Δυστυχώς, το κόστος ζωής στις έδρες του ΟΗΕ (Νέα Υόρκη και Γενεύη) είναι αρκετά αυξημένο και πολλές φορές απαγορευτικό για νέους φοιτητές και πρόσφατους πτυχιούχους. Ένα ταμείο που θα βοηθούσε με τα βασικά έξοδα διαβίωσης θα επέτρεπε σε νέους να εργαστούν για μερικούς μήνες, κερδίζοντας πολύτιμη εμπειρία και ενδεχομένως πρόσληψη στον οργανισμό.

Αυτά τα δύο προγράμματα η Ελλάδα μπορεί να τα βάλει μπρος άμεσα και με πολύ μικρό κόστος σε σχέση με τα προσδοκόμενα οφέλη. Αλλά πάντα με ευέλικτες και διαφανείς διαδικασίες που θα ενθαρρύνουν όλους τους ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν και τους ικανότερους να επιλεχτούν. Κάτι τέτοιο μπορεί να διασφαλιστεί αν την επιλογή την κάνουν φορείς αξιόπιστοι και με εμπειρία στο τομέα αυτό όπως το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ).

Ακόμη, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, το Υπουργείο Εξωτερικών και άλλοι αρμόδιοι φορείς θα πρέπει να προωθούν την εργασία φοιτητών σε διεθνείς οργανισμούς και να διοργανώνουν σεμινάρια για τον σκοπό αυτό που θα παρουσιάζουν το θέμα σε όλες του τις διαστάσεις. Τα γραφεία σταδιοδρομίας των Πανεπιστημίων και άλλων σχολών καθώς και οι ελληνικές πρεσβείες θα πρέπει να είναι σε θέση να συμβουλεύουν νέους που ενδιαφέρονται για διεθνή καριέρα, μέσω ενός εντύπου και σχετικών σελίδων στο ίντερνετ. Τέλος, τα προγράμματα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού θα πρέπει να περιλαμβάνουν το προφίλ του διεθνούς λειτουργού ως προοπτική για τους νέους της χώρας μας.

Τα Muppets ποτέ την Κυριακή

Ο Καύκασος σε μετα-Σοβιετικό λίμπο

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής

1 Ιουλίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ

Επιστρέφοντας από ένα πρόσφατο ταξίδι στον Καύκασο, δεν ξέρω αν είμαι πιο αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για το μέλλον της περιοχής. Μεγάλες προοπτικές ανοίγονται για τις τρεις δημοκρατίες, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και την Γεωργία, που ιδρύθηκαν το 1991 με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Από την άλλη, τα τρία νέα κράτη του Καυκάσου αντιμετωπίζουν μια σειρά προκλήσεων --ανεργία, τοπικές συγκρούσεις, έλλειψη δημοκρατίας, κλειστά σύνορα, επιβαρυμένο φυσικό περιβάλλον-- που δυσχεραίνουν την ενεργή τους συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία.

Το σενάριο του «Great Game», του «Μεγάλου Παιχνιδιού» μεταξύ της Ρωσικής και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τον έλεγχο της Κεντρικής Ασίας κατά τον 19ο αιώνα φαίνεται να επαναλαμβάνεται στις μέρες μας. Οι τρεις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής, η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία, που γεωγραφικά περιτριγυρίζουν τον Καύκασο, ανταγωνίζονται για ερείσματα και επιρροή. Από το σκηνικό δεν λείπουν και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Κίνα.

Τρεις οι δημοκρατίες του Καυκάσου, τρεις και οι αποσχισθείς περιοχές: Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Αμπχαζία και Νότιος Οσσετία. Και στις τρεις περιοχές υπάρχει έντονη η Ρωσική στρατιωτική παρουσία σε σημείο που πολλοί αναλυτές συμφωνούν ότι οι τρεις αποσχισθείς περιοχές αποτελούν μέρος ενός ρωσικού σχεδίου για επαναφορά της επιρροής της στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπου η Ρωσία αντιμετωπίζει και η ίδια αποσχιστικά κινήματα, στην Τσετσενία και το Νταγκεστάν, στον βόριο Καύκασο. Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αντικατάσταση των Ρώσων στρατιωτών από Ευρωπαίους δεν προβλέπεται να προχωρήσει.

Από τις τρεις δημοκρατίες, αυτή η οποία έχει «κερδίσει τη λοταρία» είναι το Αζερμπαϊτζάν, στο οποίο βρέθηκαν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ήδη ο αγωγός Μπακού-Τζεϊχάν μεταφέρει πετρέλαιο από την Κασπία στην Τουρκία μέσω Γεωργίας για διάθεση στις διεθνείς αγορές, ενώ νέος αγωγός ετοιμάζεται για το φυσικό αέριο. Το Αζερμπαϊτζάν κυβερνάται από την δυναστεία των Αλίγιεφ, με τον Χαϊντάρ Αλίγιεφ πρόεδρο επί 10 χρόνια και τον γιο του Ιλχάμ που τον διαδέχτηκε μετά τον θάνατό του το 2003. Οι Αλίγιεφ έχουν αντιγράψει το μοντέλο του Κεμάλ και σε όλη την χώρα μπορεί κανείς να δει φωτογραφίες και αγάλματα του πατέρα και γιου, μαζί και χωριστά, με τον αποθανόντα πατέρα να υπερτερεί σαφώς στον αριθμό σε σχέση με τον γιο και τωρινό πρόεδρο.

Η Γεωργία, η πιο φιλοδυτική χώρα του Καυκάσου, έχει προχωρήσει περισσότερο στις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα κυβερνητικά κτήρια, πλάι στην εθνική σημαία, κυματίζει η σημαία της ΕΕ, σημάδι του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Η κυβέρνηση απαρτίζεται από αμερικανοσπουδαγμένους τριαντάρηδες, ύστερα από την «ρόδινη επανάσταση» που ανέτρεψε την κυβέρνηση Σεβαρνάτζε. Αντιμέτωπη με μεγάλη ανεργία και με επιδεινωμένες σχέσεις με την Ρωσία (κλειστά είναι τα σύνορα των δύο χωρών καθώς και ο αγωγός φυσικού αερίου), η Γεωργία αναπτύσσεται στους τομείς του τουρισμού και ως δίαυλος μεταφοράς καυσίμων και προϊόντων ανάμεσα στην Τουρκία και την Κασπία Θάλασσα.

Η τρίτη δημοκρατία, η Αρμενία, βρίσκεται και αυτή αντιμέτωπη με οικονομικές δυσκολίες. Με τα σύνορά της με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν κλειστά έπειτα από τον πόλεμο στο Καραμπάχ, οι εισαγωγές και εξαγωγές της επιβαρύνονται σημαντικά από μεταφορικά έξοδα και άλλες καθυστερήσεις. Με την γείτονά της Τουρκία ανοικτό είναι και το θέμα της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας, στο οποίο η Τουρκία αντιδρά έντονα. Η δραστήρια Αρμενική διασπορά αποτελεί στήριγμα για την χώρα, μέσω επενδύσεων, δωρεών και οικονομικής βοήθειας.

Ο εκδημοκρατισμός, το άνοιγμα των αγορών, η προσέλκυση επενδύσεων αποτελούν προτεραιότητες για τις τρεις δημοκρατίες του Καυκάσου. Στα 16 χρόνια ανεξαρτησίας τους θέλουν να έρθουν κοντύτερα στην Ευρώπη και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς. Από την άλλη, ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων και οι ανοικτές τοπικές συγκρούσεις αποτελούν μπαρουταποθήκες που εύκολα μπορούν να εκραγούν.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, στην κορυφή του Καυκάσου είχε αλυσοδέσει ο Δίας τον Προμηθέα, επειδή έδωσε τη φωτιά στον άνθρωπο. Κάθε μέρα ένας αετός του έτρωγε το συκώτι και αυτό κάθε βράδυ γιατρευότανε. Μέχρι που ήρθε ο Ηρακλής, σκότωσε τον αετό και έσπασε τις αλυσίδες που είχε φτιάξει ο Ήφαιστος. Εναπόκειται να δούμε αν ο Ηρακλής σκοπεύει να ξαναπεράσει από την περιοχή…

Η Ελλάδα που πρέπει να βελτιώσουμε

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής
27 Μαϊου 2007
του Λεόν Σαλτιέλ

Όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά και απολαμβάνουμε καθημερινά τα πολλά προτερήματα της Ελλάδας. Βέβαια, η Ελλάδα, όπως άλλωστε κάθε χώρα του κόσμου, υστερεί σε ορισμένες κατηγορίες, ιδιαίτερα σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Διαβάζοντας τα τηλεγραφήματα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων του τελευταίου χρόνου, μπορεί κανείς να δει τις ελλείψεις της Ελλάδας στους τομείς της οικονομικής ανταγωνιστικότητας, της διείσδυσης των νέων τεχνολογιών και της ευελιξίας της αγοράς εργασίας.

Τα παρακάτω στατιστικά στοιχεία, που προέρχονται από τον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλους διεθνείς οργανισμούς και μη κυβερνητικές οργανώσεις, οφείλουν να μας προβληματίσουν και να εξεταστούν προσεκτικά από όλους μας.

• Στον τομέα του ίντερνετ, τα τρία τέταρτα των Ελλήνων (73%) δεν έχουν ποτέ χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο στη ζωή τους, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα, την τελευταία θέση στην Ευρώπη έχει η Ελλάδα στις συνδέσεις σχολείων στο ίντερνετ μεγάλης ταχύτητας (13%) και στις συνδέσεις μεγάλης ταχύτητας γενικά (4% με την προτελευταία Σλοβακία στο 11%).
  
• Στον τομέα της τεχνολογίας γενικότερα, «ψηφιακά αγράμματο» είναι 65% των Ελλήνων ηλικίας 16 με 74 ετών, πάλι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Όλα αυτά, σε μια εποχή που η υψηλή τεχνολογία και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αποτελούν την κινητήρια δύναμη των σύγχρονων οικονομιών.
  
• Η Ελλάδα είναι στην 20 θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις επενδύσεις στην έρευνα και την τεχνολογία, ξοδεύοντας σχεδόν το ένα τέταρτο του Ευρωπαϊκού μέσου όρου.
  
• Στον τομέα των οδικών ατυχημάτων, η Ελλάδα είναι μεταξύ των πρώτων χωρών στην Ευρώπη, με σχεδόν 2.000 νεκρούς τον χρόνο.
  
• Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και τρίτη σε ολόκληρο τον κόσμο στο κάπνισμα, με 43% του πληθυσμού να δηλώνουν καπνιστές.
  
• Σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες (43,8%) δεν διαβάζει ούτε ένα βιβλίο κατά την διάρκεια της χρονιάς.
  
• Μόνο 46,1% των Ελλήνων 15-64 ετών έχουν εργασία, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη μαζί με την Πολωνία. Το νούμερο αυτό είναι ιδιαίτερα οξυμμένο για τις γυναίκες οι οποίες έχουν την υψηλότερη ανεργία και το μεγαλύτερο χάσμα ανεργίας μεταξύ ανδρών και γυναικών στην Ευρώπη.
  
• Στον τομέα των ξένων επενδύσεων, η Ελλάδα είναι 23 στους 25, με μόνο την Μάλτα και την Σλοβενία να είναι στις κατώτερες θέσεις.
  
• Σε μελέτη για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα, η Ελληνική οικονομία ήρθε προτελευταία μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
  
• Ο Ελληνικός πληθυσμός είναι από τους πιο γερασμένους στην Ευρώπη, με τους άνω των 65 ετών να αποτελούν το 18% του πληθυσμού, με μόνο την Γερμανία και την Ιταλία στο 19%. Αντίστοιχα, οι Ελληνίδες έχουν 1,28 παιδιά ανά μέσο όρο, τον πέμπτο χαμηλότερο δείκτη γονιμότητας στην Ευρώπη.
  
• Η Ελληνική οικονομία παρουσιάζει μεγάλη εξάρτηση στο πετρέλαιο, με 57% της ενέργειάς της να προέρχεται από το εισαγόμενο αυτό προϊόν, σε αντίθεση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο του 37%.

Τα παραπάνω νούμερα δείχνουν μια πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας την οποία επιβάλλεται να αλλάξουμε άμεσα, με σκληρή δουλειά και πρόγραμμα, ώστε να προσφέρουμε μια νέα προοπτική στην χώρα και την νέα γενιά.

Για την τουριστική ανταγωνιστικότητα της χώρας

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής

22 Απριλίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ


Η Ελλάδα, μια χώρα προικισμένη με ήλιο και θάλασσα, αποτελεί πόλο έλξης εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο. Μόνο το 2005, η χώρα μας υποδέχτηκε περίπου 15 εκατομμύρια τουρίστες, νούμερο που αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια. Παρόλα αυτά, οι φυσικές ομορφιές δεν αποτελούν τον μόνο παράγοντα για την έλξη των τουριστών. Πρόσφατη έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ κατέταξε την Ελλάδα στην 24η θέση με βάση την τουριστική ανταγωνιστικότητα, μια μέτρια επίδοση για μια χώρα της οποίας η οικονομία εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τον τουρισμό. Στις πρώτες θέσεις μεταξύ των 124 χώρων βρέθηκαν η Ελβετία, η Αυστρία και η Γερμανία αντίστοιχα.

Η έρευνα του Ελβετικού οργανισμού περιέχει ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την ανάπτυξή της τουριστικής βιομηχανίας στην χώρα μας, μιας που ο τομέας αυτός αποτελεί μια από τις ραχοκοκαλιές της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, ο τουρισμός ευθύνεται για το 15% του ελληνικού ΑΕΠ, ενώ απασχολεί κοντά στο 15% του εργατικού δυναμικού, σχεδόν 700.000 άτομα.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, με ένα συνδυασμό επίσημων στατιστικών, ερωτηματολογίων και άλλων στοιχείων κατατάσσει τις χώρες με βάση 13 διαφορετικά κριτήρια. Ως συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας αναφέρονται οι παράγοντες υγείας και υγιεινής, η ασφάλεια, η πολιτιστική κληρονομιά και η τουριστική υποδομή. Ως μειονεκτήματα, η έρευνα υποδεικνύει το ελλιπές νομικό πλαίσιο για τις ξένες επενδύσεις, τις υψηλές τιμές των καυσίμων, τις πολιτικές πρόσληψης και απόλυσης προσωπικού, τους περιορισμούς στην ξένη ιδιοκτησία και την περιορισμένη χρήση του διαδικτύου.

Οι συντάκτες της έκθεσης παρατηρούν ότι στόχος τους δεν είναι να παρουσιάσουν μια μορφή «καλλιστείων» ή κριτική της φυσικής ομορφιάς κάθε χώρας. Αντίθετα, τονίζουν της σημασία ενός ευνοϊκού νομοθετικού πλαισίου, μιας παγκοσμίου κλάσης ξενοδοχειακή και μεταφορική υποδομή, ενός εκπαιδευμένου ανθρωπίνου δυναμικού, παράγοντες που δημιουργούν ένα περιβάλλον ευνοϊκό για τις επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού.

Είναι η πρώτη φορά που ο τουρισμός μελετάται τόσο συστηματικά. Μάλιστα, ο τουρισμός αναφέρεται ως μια από τις πιο σημαντικές παγκόσμιες οικονομικές δραστηριότητες, απασχολώντας το 8,2% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού και αναλογώντας στο 10,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Παράλληλα, θεωρείται ο τομέας εκείνος με την μεγαλύτερη συμβολή στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην εισροή ξένου συναλλάγματος.

Με σχεδόν το σύνολο των κρατών του κόσμου να επιθυμούν ένα κομμάτι από την παγκόσμια τουριστική πίτα—και την χώρα μας να εξαρτά σημαντικό τμήμα της οικονομίας της στον τομέα αυτόν—χρειάζεται μια σοβαρή, συνεπής και μακροχρόνια πολιτική από όλους τους αρμόδιους φορείς ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να παραμείνει ιδανικός προορισμός για τους ταξιδιώτες του κόσμου.

Celebrities στην υπηρεσία του ΟΗΕ

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής

25 Μαρτίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ


Θα έχετε παρατηρήσει τον τελευταίο καιρό ότι όλο και περισσότερες διασημότητες αρχίζουν να ασχολούνται με θέματα κοινωνικού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Σε συναντήσεις όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός αρκετοί ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητές και καλλιτέχνες προωθούν σκοπούς όπως οι πρόσφυγες, το καθαρό νερό, το χρέος των χωρών της Αφρικής ή το παράνομο εμπόριο διαμαντιών. Με τον τρόπο αυτό προσελκύουν το ενδιαφέρον των παγκοσμίων ΜΜΕ προωθώντας παράλληλα κοινωφελείς σκοπούς.

Από αυτήν την παγκόσμια τάση δε θα μπορούσε να λείψει και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Διάφορες υπηρεσίες του όπως η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες ή το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων επιδιώκουν την συνεργασία με καταξιωμένους και διάσημους ανθρώπους ως μέσο για την ευρύτερη διάδοση των ευγενών σκοπών τους. Για παράδειγμα, ο δικός μας Γιώργος Νταλάρας προστέθηκε πρόσφατα στην λίστα των μόλις επτά πρέσβεων καλής θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες ανάμεσα σε ονόματα όπως ο σχεδιαστής Τζόρτζιο Αρμάνι και η ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί. Ένας από τους ρόλους τους είναι «να χρησιμοποιούν την προνομιακή τους πρόσβαση στα ΜΜΕ για να δώσουν φωνή στους πρόσφυγες, που είναι συχνά θύματα ξεχασμένων ανθρωπιστικών κρίσεων».

Αλλά ο οργανισμός ο οποίος συνεργάζεται στον μέγιστο βαθμό με διασημότητες είναι η UNICEF, η διεθνής οργάνωση για την προστασία των παιδιών. Με περίπου 200 πρέσβεις καλής θέλησης στο δυναμικό της, η UNICEF έχει μάλιστα συστήσει και ειδικό γραφείο «Σχέσεων με Διασημότητες». Σε λεπτομερές εγχειρίδιο του εν λόγω γραφείου αναλύονται οι ρόλοι των πρέσβεων καλής θέλησης που περιλαμβάνουν επαφές με κυβερνητικά στελέχη, συγκέντρωση χρημάτων, στρατολόγηση άλλων γνωστών προσώπων και προώθηση προγραμμάτων του οργανισμού. Επιλέγονται προσωπικότητες που έχουν «την μοναδική δυνατότητα να αγγίζουν τις καρδιές των ανθρώπων με το πάθος και την αφοσίωσή τους».

Οι πρέσβεις καλής θέλησης λειτουργούν σε εθελοντική βάση και δεν παίρνουν κανενός είδους αμοιβής, αν και έχουν τα έξοδά τους καλυμμένα για τις διάφορες εμφανίσεις τους. Μάλιστα η UNICEF προτίθεται να καλύψει έξοδα στυλίστα, κομμωτή και μακιγιέρ για τις δημόσιές τους εμφανίσεις, αφού «οι διασημότητες έχουν ένα δημόσιο προφίλ που πρέπει να προστατέψουν».

Είναι θετικό όταν προβεβλημένες προσωπικότητες χρησιμοποιούν το όνομά τους για κοινωφελείς σκοπούς. Ενεργοποιούν με αυτόν τον τρόπο και την κοινωνία των πολιτών, το καθημερινό πολίτη ο οποίος αρχίζει να δραστηριοποιείται πάνω σε θέματα πέρα των συνόρων του. Μακάρι και οι κυβερνήσεις και οι λοιποί κρατούντες να ευαισθητοποιηθούν από αυτό το γενικότερο ενδιαφέρον στις μέρες μας σε κρίσιμα ανθρωπιστικά, περιβαλλοντικά και άλλα θέματα του πλανήτη μας.

Τα "όπλα της Γενεύης"

Σαλόνι αυτοκινήτου
Ανάλυση των παραγόντων που καθιστούν μια σύγχρονη πόλη ανταγωνιστική και ελκυστική

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής
18 Μαρτίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του περίφημου Σαλονιού Αυτοκινήτου της Γενεύης. Τον Μάρτιο κάθε χρόνου το σύνολο των κατασκευαστών αυτοκινήτων έρχεται στην Ελβετική αυτή πόλη κοντά στα σύνορα με την Γαλλία για να παρουσιάσουν τα νέα τους εμπορικά μοντέλα, διάφορες καινοτομίες και να ανακοινώσουν τα μελλοντικά τους σχέδια. Πάνω από 80 καινούργια μοντέλα έκαναν την πρώτη παγκόσμια εμφάνισή τους φέτος, μπροστά στα μάτια και τους φακούς 5.000 δημοσιογράφων.

Πώς όμως η διεθνής αυτοκινητοβιομηχανία—στην οποία αναλογεί περίπου το 10% του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών και καταναλώνει το 50% της παγκόσμιας παραγωγής καουτσούκ, 25% του γυαλιού και 15% του ατσαλιού—επέλεξε την Γενεύη, μια πόλη των 180.000 κατοίκων και χωρίς παράδοση στον τομέα αυτόν;

Η Γενεύη έχει ωφεληθεί από μια πλειάδα παραγόντων αλλά και από το προφίλ που έχει επιτυχημένα απόκτήσει και συντηρεί επί δεκαετίες. Πρώτον, έχει δικαίως τη φήμη της «ουδέτερης» πόλης, του παγκόσμιου κέντρου για διαπραγματεύσεις και την επίλυση συγκρούσεων. Εκεί εδρεύει άλλωστε ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, όπου υπογράφτηκαν και οι συνθήκες της Γενεύης που έθεσαν τις βάσεις του ανθρωπιστικού δικαίου. Εκεί είναι και η Ευρωπαϊκή έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που προπολεμικά στεγαζόταν η Κοινωνία των Εθνών. Παράλληλα η πόλη φιλοξενεί μια πλειάδα διεθνών οργανισμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας, η Ύπατη Αρμοστεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες κ.ά. Συνολικά, σχεδόν 200 διεθνείς οργανισμοί και οργανώσεις εδρεύουν στην Γενεύη, απασχολώντας κοντά στους 30.000 ανθρώπους.

Δεύτερον, η Γενεύη βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης, περικυκλωμένη από χώρες μέλη της ΕΕ, χωρίς βέβαια η Ελβετία να είναι μέλος. Αυτό της δίνει τη δυνατότητα να προσφέρει μια εναλλακτική για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις με το ανεπτυγμένο τραπεζικό σύστημα, ως κέντρο αγοροπωλησίας πρώτων υλών και με ένα ευνοϊκό φορολογικό σύστημα. Έτσι δεκάδες εταιρείες επιλέγουν την Γενεύη ως έδρα των παγκόσμιων ή ευρωπαϊκών τους επιχειρήσεων, ενώ μεγάλος αριθμός ατόμων επιλέγει τις Ελβετικές τράπεζες ως προορισμό των καταθέσεών του (περίπου 1 τρις δολάρια—5 φορές το ελληνικό ΑΕΠ). Όλα αυτά έχοντας παράλληλα την πρώτη θέση στην παγκόσμια λίστα των πόλεων με την υψηλότερη ποιότητα ζωής.

Τρίτον, με την κατάλληλη τουριστική, ξενοδοχειακή και συνεδριακή υποδομή, η Γενεύη περηφανεύεται ότι διοργανώνει κάθε χρόνο περισσότερες συναντήσεις από ότι η Νέα Υόρκη, φιλοξενώντας 10,000 επισκέπτες την ημέρα, από 100 διαφορετικές χώρες. Από το αεροδρόμιο της πόλης, μόλις 7 λεπτά με τρένο από το κέντρο, περνάνε 10 εκατομμύρια επιβάτες τον χρόνο, ενώ αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους προσφέρουν φτηνές πτήσεις σε δεκάδες προορισμούς.

Τέταρτον, η πόλη προσελκύει ανθρώπινο δυναμικό από όλο τον κόσμο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε διεθνείς οργανισμούς και επιχειρήσεις να προσλάβουν τους καλύτερους στον τομέα τους. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, από τους περίπου 500.000 κατοίκους του καντονιού (νομού) της Γενεύης, 40% είναι ξένοι υπήκοοι και οι 55% έχουν ξένα διαβατήρια (μαζί με τους διπλούς υπηκόους).

Φυσικά η πόλη έχει επίσης φημισμένα πανεπιστήμια, γνωστές εταιρείες ωρολογίων, εταιρείες βιοτεχνολογίας, πλούσια πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή ενώ του χρόνου θα φιλοξενήσει αγώνες του Euro 2008. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν στο να κάνουν την Γενεύη μια πόλη ανταγωνιστική, που προσελκύει φιλόδοξους νέους από όλο τον κόσμο και που προσφέρει ειδυλλιακές συνθήκες για τις επιχειρήσεις. Αλλά για τη συνέχεια της συζήτησης για τους παράγοντες που κάνουν μια πόλη ανταγωνιστική και ελκυστική, θα επανέρθουμε.

Νέο Έμβλημα στον Ερυθρό Σταυρό

Σύμβολο ουδετερότητας
Η ιδιαιτερότητα του νέου εμβλήματος είναι ότι ένα άλλο σύμβολο μπρορεί να προστεθεί μέσα σε αυτό

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής
11 Μαρτίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ

Ένα τρίτο διακριτικό έμβλημα για τον Ερυθρό Σταυρό προστέθηκε πρόσφατα πλάι στον ερυθρό σταυρό και την ερυθρά ημισέληνο. Ο «ερυθρός κρύσταλλος», όπως ονομάζεται το νέο έμβλημα, τέθηκε σε ισχύ στις 14 Ιανουαρίου 2007. Το ουδέτερο αυτό σύμβολο έχει σχεδιαστεί με το σκεπτικό να είναι απαλλαγμένο από κάθε θρησκευτικό, εθνικό, πολιτικό και πολιτιστικό περιεχόμενο, ένα πρόβλημα που απασχολεί τον Ερυθρό Σταυρό τα τελευταία χρόνια.

Σε κοινή τους ανακοίνωση, η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού και η Διεθνής Ομοσπονδία του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου χαιρετίζουν την εξέλιξη αυτή που τους επιτρέπει να «ισχυροποιήσουν την οικουμενική τους διάσταση και συνεπώς να ενισχύσουν τη δύναμη και την αξιοπιστία τους.»

Όταν ιδρύθηκε ο Ερυθρός Σταυρός στις 22 Αυγούστου 1863 στην Γενεύη της Ελβετίας, ως προστατευτικό σύμβολο για τις ιατρικές μονάδες επιλέχθηκε ο ερυθρός σταυρός σε άσπρο φόντο. Η επικρατούσα άποψη για την επιλογή αυτή είναι ότι αποτελεί αντιστροφή των χρωμάτων της Ελβετικής σημαίας, προς τιμήν της ουδέτερης αυτής χώρας στην οποία γεννήθηκε η ιδέα, χωρίς να έχει θρησκευτική διάσταση. Το 1876 ωστόσο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατά τη διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, υιοθέτησε μονομερώς την ερυθρά ημισέληνο ως σύμβολο για τις ιατρικές της μονάδες και έτσι de facto το μέχρι τότε ουδέτερο σύμβολο του ερυθρού σταυρού απέκτησε θρησκευτική διάσταση. Ένα ακόμη σύμβολο ήρθε να προστεθεί στις συνθήκες της Γενεύης το 1929, το ερυθρό λιοντάρι του Ιράν, το οποίο όμως η χώρα έπαψε να το χρησιμοποιεί το 1980, υπέρ της ερυθράς ημισελήνου.

Τα προβλήματα που έρχεται να λύσει ο ερυθρός κρύσταλλος είναι πολλαπλά. Ένας μεγάλος αριθμός κρατών έχουν διαφορετική θρησκεία από τον Χριστιανισμό ή το Ισλάμ. Άλλες χώρες πάλι έχουν ανάμεικτους θρησκευτικά πληθυσμούς και τους είναι δύσκολο να επιλέξουν το ένα ή το άλλο σύμβολο. Η ιδιαιτερότητα του νέου εμβλήματος είναι ότι ένα άλλο σύμβολο μπορεί να προστεθεί μέσα σε αυτό. Έτσι για παράδειγμα, το Ισραήλ μπορεί να χρησιμοποιήσει το άστρο του Δαυίδ μέσα στον κρύσταλλο και η Ερυθραία, με μοιρασμένο πληθυσμό ανάμεσα σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, να χρησιμοποιήσει το διπλό έμβλημα, τον σταυρό και την ημισέληνο μέσα στον κρύσταλλο. (Οι συνθήκες τις Γενεύης απαγόρευαν μέχρι τώρα τη χρήση και των δύο συμβόλων μαζί.) Έτσι αποφεύγεται και ο κίνδυνος του πολλαπλασιασμού των συμβόλων, αν δηλαδή κάθε χώρα επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το δικό της έμβλημα.

Και η Κύπρος, η οποία σημειωτέων είναι μία από τις ελάχιστες χώρες μη μέλος της Ομοσπονδίας του Ερυθρού Σταυρού, μπορεί να επωφεληθεί από το νέο έμβλημα και η Εθνική Επιτροπή του μελλοντικά ενωμένου Κυπριακού κράτους να επιλέξει το διπλό έμβλημα, τον σταυρό και την ημισέληνο μέσα στον κρύσταλλο.

Ένας ακόμη τομέας στον οποίο το νέο έμβλημα θα αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο είναι αυτός των πολυεθνικών στρατιωτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα των ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ. Συχνά στην ίδια ειρηνευτική αποστολή χρησιμοποιείται ο ερυθρός σταυρός από κάποιες ιατρικές μονάδες και η ερυθρά ημισέληνος από κάποιες άλλες. Το νέο έμβλημα θα επιτρέπει την ενιαία απεικόνιση των ιατρικών μονάδων. Τέλος, η χρήση του νέου εμβλήματος μπορεί να προτιμηθεί από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό σε περιπτώσεις όπου η χρήση των σταυρού δεν συνιστάται, όπως για παράδειγμα στο Ιράκ, όπου ο σταυρός έχει γίνει συνώνυμος με τις δυτικές δυνάμεις στη χώρα αυτή.

Η πρόκληση τώρα για τον Ερυθρό Σταυρό είναι να δώσει στον ερυθρό κρύσταλλο τη ίδια διεθνή αναγνωσιμότητα που απολαμβάνουν τα άλλα δύο εμβλήματα. Ίσως έτσι το νέο έμβλημα να αποτελέσει την κοινά αποδεκτή λύση από όλες τις πλευρές σε μια εποχή που οι θρησκευτικές πεποιθήσεις αποκτούν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Βιέννη vs. Θεσσαλονίκη

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής, σελίδα 2
11 Φεβρουαρίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ

Σε μία πρόσφατη επίσκεψή μου στην Πράγα, έμαθα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το πως η Βιέννη αντιλαμβάνεται το γεωπολιτικό της ρόλο και τις κινήσεις που κάνει σε αυτόν τον τομέα.

Πιο συγκεκριμένα, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989, η Αυστρία κινήθηκε στρατηγικά, ώστε να γίνει το σημείο αναφοράς όχι μόνο για τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης αλλά και για τα γειτονικά μας Βαλκάνια.

Το αεροδρόμιο της Βιέννης εδώ και παραπάνω από 10 χρόνια διαθέτει ένα υπερσύγχρονο συνεδριακό κέντρο και χώρους γραφείων που εξυπηρετούν τις ανάγκες των εμπορικών επισκεπτών. Ένας νέος επιβατικός σταθμός άρχισε να κατασκευάζεται το 2006 ώστε να ανταποκριθεί στην αυξημένη κίνηση (17,3 εκατ. επιβάτες το 2006) αλλά και για να μπορεί να εξυπηρετεί τα νέα μεγάλα επιβατικά αεροσκάφη τύπου Airbus A380. Με 42 προορισμούς προς την Ανατολική Ευρώπη, το αεροδρόμιο της Βιέννης καυχιέται ότι αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Ο Δήμος Βιέννης δε θα μπορούσε να είναι απών. Οι δημοτικές αρχές της πόλης, αντιλαμβανόμενες τις προοπτικές που ανοίγουν οι νέες οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης—ιδίως τώρα που οι περισσότερες από αυτές είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης—έχουν ανοίξει γραφεία συνεργασίας και δημοσίων σχέσεων σε 11 χώρες. Από την Σερβία και την Βουλγαρία ως και την Ρωσία, σκοπός των γραφείων αυτών είναι να χτίζουν το προφίλ της Βιέννης στις χώρες αυτές, να αναζητούν τομείς οικονομικής, εκπαιδευτικής και καλλιτεχνικής συνεργασίας, να διαφημίζουν εκδηλώσεις που διοργανώνονται στη Βιέννη και να λειτουργούν ως σύνδεσμοι με τις τοπικές δημοτικές αρχές, τους δημοσιογράφους και τους οικονομικούς παράγοντες.

Βέβαια, πόλεις όπως η Πράγα έχουν ήδη χαράξει τη δικιά τους στρατηγική για το μέλλον. Με ένα μεγάλο ιστορικό κέντρο προστατευμένο από την UNESCO και πλούσια καλλιτεχνική και πολιτιστική σκηνή, η Πράγα αποτελεί την έκτη Ευρωπαϊκή πόλη σε αριθμό επισκεπτών μετά το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη και το Βερολίνο. Για το Βελιγράδι ή τη Μπρατισλάβα όμως, η Βιέννη αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και μια σημαντική πηγή τεχνογνωσίας και διασυνδέσεων.

Ενδιαφέρουσες ιδέες και για τους εν τη πόλη δημοτικούς μας άρχοντες.

Ο ΟΗΕ, η Θεσσαλονίκη και 5 εκατομμύρια δολάρια

Δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία της Κυριακής
28 Ιανουαρίου 2007

του Λεόν Σαλτιέλ

Η Θεσσαλονίκη βρίσκεται στο επίκεντρο ενός οικονομικού σκανδάλου στον ΟΗΕ που περιέχει ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς, ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, εκφοβισμούς υπαλλήλων, καταστροφή λογιστικών αρχείων, ακριβοπληρωμένους συμβούλους χωρίς συγκεκριμένα καθήκοντα καθώς και ένα εκτεταμένο δίκτυο πελατειακών σχέσεων. Μήλο της έριδος αποτελούν 5 εκατομμύρια δολάρια που η Ελληνική κυβέρνηση παραχώρησε στον ΟΗΕ για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων του Κέντρου για τον Επαγγελματισμό στον Δημόσιο Τομέα, με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Το Κέντρο αυτό ιδρύθηκε το 1999 με σκοπό να προωθήσει τον επαγγελματισμό και καλές πρακτικές στη δημόσια διοίκηση σε κράτη των Βαλκανίων και άλλων χωρών της περιοχής.

Με εκτεταμένα δημοσιεύματα στον Αμερικανικό τύπο ξετυλίγεται το μακρύ νήμα της διαφθοράς και κακοδιαχείρισης που επικρατούσε σε τμήμα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, που ανήκει στη Διεύθυνση Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων. Ο Ιταλός διευθυντής του εν λόγω τμήματος, Γκουίντο Μπερτούτσι, που ειρωνικά έχει σαν σκοπό την προώθηση της διαφάνειας και της υπευθυνότητας στις χώρες μέλη του, φέρεται να προωθούσε συστηματικά προγράμματα και πρακτικές που ωφελούσαν την Ιταλική κυβέρνηση και Ιταλούς υπηκόους. Σύμφωνα με τον Έλληνα πρώην διευθυντή του Κέντρου Πάνο Λιβεράκο, ο κ. Μπερτούτσι υπονόμευε και σαμπόταρε τις ελληνικές πρωτοβουλίες υπέρ ενός ανταγωνιστικού Κέντρου που ίδρυσε το 2002 η Ιταλία στην Νάπολι με παρόμοιους σκοπούς με αυτό της Θεσσαλονίκης.

Με επιστολές τους, τόσο ο Έλληνας Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος, όσο και στελέχη της Αμερικανικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ ζητούν πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και επιστροφή των όποιων χρημάτων περίσσεψαν (που υπολογίζονται σε 1,45 εκατ. δολάρια). Σε απάντησή του στον Έλληνα υπουργό, ο αρμόδιος Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας Κρίστοφερ Μπέρνχαμ—ο οποίος εντωμεταξύ έχει αποχωρήσει από τον ΟΗΕ για τον ιδιωτικό τομέα—παραδέχτηκε ότι τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων κακοδιαχειρίστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για άλλους σκοπούς, και εξέφρασε την ελπίδα ότι η εσωτερική έρευνα του ΟΗΕ θα δώσει τα απαραίτητα στοιχεία στην Ελληνική κυβέρνηση για την απόδοση ευθυνών.

Το Κέντρο της Θεσσαλονίκης έκλεισε τελικά τον περασμένο Οκτώβριο, με μεγάλη καθυστέρηση από την προσυμφωνημένη ημερομηνία, με πρόσθετο κόστος 16 χιλιάδες δολάρια το μήνα για τον Έλληνα φορολογούμενο. Η τελική έκθεση των εσωτερικών ελεγκτών του ΟΗΕ αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες…

EU must speak out on human rights

Published in the European Voice
Vol. 12 No. 44 : 30 November 2006
http://www.europeanvoice.com/

By Leon Saltiel

The United Nations Human Rights Council convenes for its third session at the Palais des Nations in Geneva this week and is expected to discuss human rights issues. Few will be surprised if it does nothing of the kind.

The council replaced the discredited UN Commission on Human Rights. But in the first five months of its existence, says Human Rights Watch, “the new council has already garnered a level of condemnation that its predecessor took decades to achieve”.

It bluntly fingers EU “anemia” as one of the main reasons why the new body has become the creature of the Organisation of the Islamic Conference (OIC). This has effectively seized control of both its membership and agenda.

Where is the EU in this sorry story? European diplomats are being careful not to mix it with the OIC, arguing that the first priority is to build strong institutions for this new world forum. The results have so far been predictable: a continuous stream of censures for Israel and something close to radio silence, unless you listen
very carefully, on Darfur.

EU passivity coupled with the fact that the US has elected to stay out of the council, have put western democracies on the back foot. For all the earnest talk about building a durable structure, European influence on the shape of the new institution is minimal.

One of the EU’s evident weaknesses in such multilateral fora is its rotating presidency. How to speak with one voice on behalf of – soon – 27, proud and diverse nations? The EU presidency has been called a “source of instability and discontinuity”, not least because its impact keeps changing, depending on the clout and political inclinations of whichever country happens to hold it.

Often, when certain issues are discussed in the UN plenary, the EU is unable to express an opinion because its membership has not reached consensus. At other times, the positions it adopts are feeble.

Finding excuses for all this is easy. But the remedy, or at least a partial one, is hardly very complicated. The EU presidency, supported by a strengthened troika, could ensure it prepared a coherent position by taking a look at the agenda – the issues are known in advance – and co-ordinating the EU position ahead of the
meetings. The Geneva-based ambassadors could also do better to support this effort.

The OIC manages, after all, often lining up two dozen of its members to monopolise the debate and dominate debates. If that is not to become the norm, the EU has to adopt a more forceful approach, making sure its presidency is among the first to address the UN plenary and to set out coherent and principled policies from
the beginning. Individual EU member states should be encouraged to take the floor and reinforce the EU message.

Nor is the EU showing much energy or imagination about marshalling support from Latin American, African, and Asian states. Consultation with democratic states around the world needs to be formalised and the EU should reward progress in human rights performance and a constructive approach in multilateral fora.

The failure to build that kind of alliance, or to assert itself at all effectively at the Human Rights Council, suggests an alarming failure of political will. Even without a constitution and the appointment of an EU foreign minister, Europe can really do better in standing up for what it claims is “a core value of the European Union”.

Leon Saltiel is a political analyst based in Geneva.

© Copyright 2006 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.

The Lebanese Test

Published in FrontPageMagazine.com
http://www.frontpagemag.com/Articles/ReadArticle.asp?ID=24256
September 7, 2006

By Nir Boms and Leon Saltiel

UN Secretary General Kofi Annan seemed particularly satisfied at the press conference in Brussels when the foreign ministers of the 25 European Union member states committed to contribute more that half of the 15,000 soldiers of the revamped UN force in Lebanon. Apart from the significance of this move for the stability of the region and the strengthening of the Lebanese government, the pledge of European soldiers signals an important shift in European Mideast policies: Europe is now willing to get involved militarily in the Arab-Israeli conflict.

The commitment of European forces was a difficult task that was made possible only after rounds of discussions and assurances on the role they will play in Lebanon. The main fear of the EU countries is that their soldiers might get dragged into military operations or become targets of Hezbollah attacks. The foreign policy chief of the Union, Javier Solana, stated that the disarmament of Hezbollah will not be UNIFIL’s task, but rather that of the Lebanese army.

Europe for a long time demanded an enhanced role in the Middle East, where it has historical ties and economic interests. The recent crisis gave the chance to Europe to prove that it really capable of playing an active role as a Middle East broker.

Two circumstances contributed to this development: first, the tying up of a large number of US forces—the traditional power-broker of the region—in Iraq and, second, the failure of a diplomatic solution to the recent war in Lebanon which brought Europe to the forefront, under pressure from the concerned parties (UN, Lebanon, Israel) and the European public opinion.

Outside the narrow framework of the Israeli-Lebanese conflict, the UN force in the region will be a test for the ability of third powers to make a positive contribution to peace in the region. The UN has had forces on Israel’s borders for decades but their numbers are small and their mandate and capabilities limited. More so, its record of accomplishment can be rated as poor at best.

The peoples of Israel and Palestine have been exhausted after decades of conflict, which left hundreds of casualties, great economic losses and a wider sense of insecurity and instability. One of the lessons the Israelis drew from the recent war in Lebanon was that unilateral moves do not seem to be successful, mainly due to the power void which they leave behind that can quickly be filled by extremist organizations. The emergence of Hamas and Hezbollah in the Gaza Strip and South Lebanon respectively—areas from which Israel withdrew its forces recently—gives legitimacy to this argument.

One of the biggest problems of the Israeli-Palestinian conflict is the lack of trust between the two parties, which gets more complicated by the weak structure of the Palestinian Authority. That reality also allows outside parties (e.g. Iran) to get more involved in Palestinian affairs.

If the model for the settlement of the recent crisis in Lebanon proves successful, a similar one could also be offered in the Palestinian case. An international force, which will be deployed on the agreed Israel-Palestinian border, will guarantee the implementation of an agreement on the one hand, and will strengthen the forces of the Palestinian state to exercise jurisdiction, disarm extremist groups and build necessary infrastructure on the other hand.

Europe should match its verbal wishes for a larger role in the developments in the Middle East with actions. UNIFIL may serve a golden opportunity for the European countries to prove that they can play a constructive role and contribute to peace in the region while gaining the confidence of both sides. This is a difficult task that will require leadership and vigilance that were not very common this far in relations to European Policy. But, with this confidence in hand, Europe could in turn guarantee the stability of a Palestinian state, which could possibly emerge in the near future.

This thought is one ray of hope that can come from the recent war in Lebanon. Europe—and indeed the whole international community—should not miss the chance to turn it into a reality.

Nir Boms is the Vice President of the center for Freedom in the Middle East and Leon Saltiel is a political analyst based in Geneva, Switzerland.